Antycypacja po skrzydła sukcesu!

Jeżeli chcesz rozwijać swoje tenisowe umiejętności, powinieneś czym prędzej zapoznać z pewnym ciekawym określeniem. Tym tajemniczym słowem jest antycypacja. Co oznacza w tenisie i jak ją skutecznie wykorzystać?

Ujmując w prostych słowach, antycypować to przewidywać zagrania przeciwnika. Zatem jest to wypadkowa biorąca się głównie z posiadanego doświadczenia w grze. Czy zatem tej umiejętności można się nauczyć? Dopóki nie uświadomimy sobie na jakie elementy należy zwracać uwagę, sama odruchowa jej nauka nie przyniesie nam wymiernych korzyści.

Po pierwsze musimy zadbać o umysłowy spokój, wewnętrzną harmonię, która pozwoli nam się zrelaksować i poczuć luz na korcie. Obydwa czynniki mają gruntowny wpływ na koncentrację jak i na przewidywanie poczynań przeciwnika. Relaks przyczynia się do chłodnej oceny sytuacji, a także klarownej analizy wydarzeń podczas rywalizacji. Tutaj przyda się jedna informacja. Ludzkie oko nie widzi piłki w każdym punkcie jej lotu. Załóżmy, że piłka po zagrywce leci z prędkością 100 km/h. Trzeba zdać sobie sprawę z faktu, że piłka rejestrowana jest przez oko w trakcie lotu średnio co 3 metry. Mózg wyrobił sobie jednak odruch zapamiętywania szybko poruszających się przedmiotów, co daje nam złudną ocenę, że widzimy piłkę w każdym punkcie jej toru lotu. Tymczasem intensywny trening może sprawić, że nauczymy się antycypując przewidzieć gdzie w przestrzeni znajdzie się piłka, tak aby właściwie ją uderzyć, mimo że faktycznie będzie ona po za strefą postrzegania naszego oka. Rozróżniamy 4 rodzaje antycypacja, a każda połączona jest z innym elementem gry na korcie.

Sekwencja zagrań! Ocena mocnych i słabych stron przeciwnika to najprostszy i zarazem najbardziej oczywisty typ antycypacji związanej ze schematem gry przeciwnika. Rozgrzewka powinna dostarczyć cennych wskazówek, nakreślających nam czy dany zawodnik woli grać forhendem czy bekhendem, jak operuje wolejem i smeczem. Repertuar Twoich zagrań skierowany w jego stronę powinien Cię uświadomić, który rodzaj zagrań sprawia mu najwięcej kłopotów. Określenie czy woli grać po prostej czy po krosie, jakie są jego ulubione uderzenia i kiedy je stosuje to wytyczne, których przewidzenie zażegna pojawienie się z nimi problemów. Wiedza ta, przyczyni się do wysunięciu wniosków jak zareagować na jego automatyczne, wyuczone uderzenia. Wpłynie to nie tylko do obrony przed jego silną bronią zagrań, ale i wprowadzi go w stan, który sprawi, że zacznie popełniać błędy. Nie chodzi aby za wszelką cenę zmuszać go do wyrzucania piłek po za kort, cenniejsze jest zmuszenie go do odgrywania piłek takich które ułatwią nam kończenie akcji.

Technika gry! Żeby opanować drugi typ antycypacji trzeba zasięgnąć nieco wiedzy na temat samej techniki gry. Typ ten związany jest z rozpoznawaniem rodzaju zagrań przeciwnika. Warto przyjrzeć się trzem wytycznym, które przynoszą takie, a nie inne skutki na korcie. Chwyt rakiety, ustawienie do piłki i przygotowanie rakiety do uderzenia. Chwyt rakiety nasuwa nam rodzaj odgrywanej piłki, w mgnieniu oka jesteśmy w stanie rozpoznać z jaką rotacją odejdzie piłka od rakiety i jak wysoko będzie przebita. To jak wysoko uniesiona jest rakieta na zamachu może sugerować jakiej rotacji możemy się spodziewać. Pozycja otwarta lub boczna w ustawieniu ciała przed uderzeniem sugeruje czy będzie to piłka zagrana po krosie czy po prostej. Aby osiągnąć perfekcję w antycypowaniu z techniki gry należy analizować nie tylko własną technikę gry jak i umiejętności przeciwników. Najlepiej podpatrywać każdego tenisistę, którego grę mamy okazję oglądać, każdy bowiem stara się ukrywać swoje zamiary. Najlepsi z jednej pozycji potrafią odgrywać w różny sposób i w różnym kierunku.

Geometria kortu! To czy odbierzemy piłkę często zależy od naszego umiejscowienia w przestrzeni kortu. Antycypacja dotyczy zatem geometrii kortu i świadomości, gdzie znajdujemy się my, a gdzie znajduje się nasz rywal. Stojąc daleko za liną końcową kortu ograniczamy sobie kierunek zagrań. Inaczej ma się sytuacja gdy zagrywamy bliżej wnętrza kortu. Dogodność miejsca z którego uderzamy piłkę w zdecydowany sposób wpływa na łatwość antycypowania kierunku wracającej piłki. Droga do posiadana tej wiedzy wymaga doświadczenia meczowego. Ogromne znaczenie ma to aby sparing miał dużą intensywność i szybkość. Ze strony teoretycznej pomocne będzie zapoznanie się z taktyką gry. Znając ją dużo łatwiej przewidzieć zachowania przeciwnika.

Rotacja i głębokość zagrania! Czwarty etap dotyczy umiejętności odczytania kierunku i miejsca lądowania piłki, a także wysokości odbicia i kierunku jej ruchu po odbiciu. Kierunek odbicia przewidujemy po tym, jak zawodnik uderza rakietą w piłkę i jaki ruch wykonuje główką rakiety w momencie zetknięcia się z piłką. Umiejętność tę po za czysto teoretyczną wiedzą nabywa się głównie w warunkach realnej gry. W takich sytuacjach trzeba skoncentrować się na obserwowaniu przeciwnika i jego sposobie gry. To czy uda nam się właściwie przewidzieć prawdziwość zagrania przełoży się na możliwość skutecznego odegrania.

Antycypacji nie da się ani szybko nauczyć, ani szybko poprawić. To co jest najważniejsze w jej rozwoju to zapewnienie sobie wysokiej intensywności gry. Tylko dzięki szybkiej, różnorodnej piłce koncentrujemy się na obserwowaniu elementów niezbędnych na antycypacji zagrania. Mając zbyt dużo czasu będziemy jedynie reagować na to, co się już stało, a nie antycypować. W sytuacjach meczowych będzie to skutkować spóźnieniami w ustawianiu się i zamachu do uderzenia. Dlatego jeszcze raz podkreślam, uczmy się antycypować według tych czterech elementów w prawdziwej rywalizacji z przeciwnikiem, wtedy nasza gra zacznie przynosić efekty i sukces w wyniku.