Jak poskromić leworęcznego!

Piękny słoneczny dzień, więc umówiłeś się na grę w tenisa. Jest tylko jeden problem, przeciwnik jest leworęczny. Drętwiejesz na samą myśl, bo od dwóch lat starasz się wygrać choćby seta ze swoim stałym partnerem. Na razie bezskutecznie, i co gorsza, innym się to udaje, a z tymi drugimi o ironio, wygrywasz. Co robić?

Leworęczny Włoch - Andrea Arnaboldi w trakcie meczu z praworęcznym Steve Darcisem z Belgii. Wrocław Open 2015.

Dla leworęcznego gra z praworęcznym to chleb powszedni, przeciwnie dla praworękiego zawodnika mecz z leworękim jest jak odkrywanie Ameryki.

Zbyt serio traktowany tenis może wpędzić w obsesję. Nie każdy praworęczny gracz przeklina w duchu mańkutów. Są wręcz tacy, którzy uwielbiają z nimi grać i wypatrują ich w turniejowej drabince. To jednak zdecydowana mniejszość.

Zacznijmy od początku. Po pierwsze: trzeba wcześniej przedstawić się na ich sposób myślenia na korcie. Chodzi mi nie tylko o swoiste zjawiska natury psychicznej czy taktycznej. Ważny jest wymiar techniki samej gry. Rozsądny amator wie że najsłabszym statystycznie wrażliwym punktem przeciwnika jest jego bekhend. Naturalnym (wyuczonym) wobec tego sposobem gry praworęcznego jest forhendowa gra po linii i backhandowa po krosie, co w przypadku gry z leworęcznym skutkuje od razu dla mańkutów potencjalną zdobyczą punktową. Zatem gra z „leworękim bandytą” powinna zacząć się już dzień wcześniej w naszej głowie. Jeśli znamy przeciwnika, wiemy jakie są jego mocne i słabe strony, to plan taktyczny możemy knuć długo przed meczem. Gdy nic nie wiemy na temat rywala, a wywiad kortowy nic nie doniósł, to trzeba trzymać się od początku meczu kilku żelaznych zasad. Oto kilka z nich.

To co dla leworękich jest największą korzyścią w grze z praworękim jest nie to że będzie mógł grać głębokie krosy forhendem na naszą bekhendową stronę, nawet nie to że „korzystne” zagrania ma opanowane w większym stopniu. Pomijając cały ten aspekt techniczny uważam, że największą szansę daje im odmienność gry. Rozsądny mańkut jest w stanie wykorzystać element zaskoczenia i wprawieniem rywala w osłupienie wygrać gładko seta a i czasami cały mecz. Zanim przejmiemy inicjatywę i zaczniemy szukać rozwiązań nierzadko mamy set w plecy, a przy równym poziomie technicznym rywali stoimy na straconej pozycji.

Byłem świadkiem, jak zawodowiec w trakcie meczu ligowego dopiero po godzinie gry zorientował się, że ma do czynienia z lewusem. Nie wygrał…

Włoch pomimo ogromnej deterniacji w grze nie zdołał pokonać praworęcznego Belga.

Niekorzystne dla praworęcznych warianty gry leworęcznych:

Forhend leworęcznego, grany po krosie głęboko na nasz bekhend. To zagranie jest dla nich niestety prawdziwą kopalnią punktów, gdyż lekarstwem dla praworękiego może być odegranie bekhendu po linii, a to w amatorskim tenisie prawdziwa rzadkość. Gorzką pigułką jest również wariant, kiedy leworęki gra ciasny dokładny kros, otwierający kort do kończącego zagrania.

Dodatkowo jeżeli jako praworęcy większość serwisów na parzystą stronę wykonujemy wzdłuż linii rozdzielającej kara serwisowe lub w jej pobliżu, to pozwala to leworęcznym na zaskakujące zagranie mocnego, kończącego forhendowego returnu po lekkim krosie.

Bekhend leworęcznego, gramy po linii, a jeśli wybiera kros to raczej będzie ciasny tak abyśmy musieli odgrywać forhendem w ruchu. Ciężkim dla nas rozwiązaniem jest ich zwalnianie gry (zmiana rytmu) za pomocą slajsa bekhendowego.

Woleje leworęcznych są zagraniami sytuacyjnymi i tutaj nie mają specjalnych modyfikacji od ogólnych zasad opisujących to zagranie.

Serw, tu leworęczni korzystają z żelaznej zasady serwu na naszą stronę bekhendową. I jak to wygląda u mańkutów? Na stronę parzystą serwują po linii, a na stronę nieparzystą piłkę odchodzącą na zewnątrz. Rotacja boczna w tym przypadku jest niesamowicie skuteczna. Dla wielu zawodników return z takiego serwu, nawet jeśli nie jest mocny to prawdziwa zmora.

W pierwszej rundzie Wrocław Open 2015 pokonał Łukasza Kubota, czy dał dowód jak trudno gra się z mańkutami.

Jak poskromić leworęcznego?

Pozycje które dla leworękich są najbardziej korzystne, są również w przypadku spotkania się z sugerowanym zagraniem największym dla nich zagrożeniem. O ile dla nich to standard gry, to my musimy nauczyć się tego, czego leworęki w grze z praworękimi unikał będzie jak ognia: forhendowej gry po krosie i bekhendowej po linii.

Kiedy widzimy, że z dobrego returnu nici nie bójmy się posłać przeciwnikowi (nie tylko leworęcznemu) tzw. „świecy” albo skróta. Co tym osiągniemy? W przypadku skróta na 99%, o ile rywal dojdzie do piłki, będzie ją grał już mocno poniżej poziomu siatki.

Lewus ma więcej talentu, więc ma też skłonności do zabawy na korcie (Nadal to

wyjątek) i nie wolno dać się wciągnąć w taką pułapkę. Trzeba zacisnąć zęby i, znosząc od czasu do czasu upokorzenia, robić swoje.

Pamiętać należy także o tym, że lewusy biegają po całym korcie w poszukiwaniu za wszelką cenę forhendu i jeżeli taki wariant nam się trafi, to starajmy się go punktować uważną grą kątową.

Na co należy zwrócić szczególną uwagę? Przede wszystkim na rotację. Nie wolno za szybko wskakiwać na piłkę przy returnie, bo można trafić nieczysto i w najlepszym wypadku posłać piłkę w trybuny. Na początku spotkania należy ustawić się trochę dalej od końcowej linii, aby mieć więcej czasu i miejsca na zagranie returnu. Gdy już będziemy lepiej czytać rotację, to można sobie pozwolić na bardziej odważne wejście na piłkę.

Nasz serwis musi być w większości kierowany do bekhendu rywala, szczególnie na parzystą stronę kortu – przy krótki returnie otwiera się droga do siatki. Na stronę przewagi dobrze jest od czas do czasu postraszyć drugim podaniem na zewnątrz do forhendu. Pamiętajcie: oni szukają forhendu i dobrze jest ich trochę postraszyć.

Grając z głębi kortu nie dajcie się zapędzić w kozi róg forhendem, bo mańkut tylko na to czeka.

Arnaboldi swój występ zakończył na drugiej rundzie...a tryumfatorem Wrocław Open 2015 został praworęczny Farrukh Dustow.

Pozostaje mi życzyć sukcesów praworęcznym i…oby żaden mańkut tego nie przeczytał.:)

#leworęczny